BWH: De lege batterij

Hieronder met de 35e column in de serie de laatste van het seizoen. Geschreven door Dominique. Over (het inluiden van de) zomerstop én de benodigde batterij die op moet worden geladen.

door Dominique Pichel - Het is alweer anderhalve week geleden dat ons eerste elftal als laatste team een competitieve wedstrijd van het seizoen speelde. Ons vlaggenschip was, in zijn tweede nacompetitiewedstrijd, pas in de tweede helft, niet opgewassen tegen Stormvogels’28. Op voorhand niet zo raar, omdat de tegenstander uit Siebengewald ver voor De Zwaluw als tweede op de ranglijst was geëindigd (meer dan het dubbele aantal punten) en spelers onder contract heeft staan die betaald worden door een rijke suikeroom. Desondanks overwon de teleurstelling het bij enkele spelers het van de trots. Zij hadden niet alleen de opponent heel moeilijk gemaakt, iets wat op voorhand door bijna niemand voor mogelijk werd gehouden, maar hadden het gevoel dat er meer in zat.

Bij mij overheerste bovenal de trots . Fier was ik op de prestatie, niet het mindere resultaat, de nederlaag, te veel in ogenschouw nemende. Maar niet alleen trots over het spel van het eerste elftal, maar ook de prestatie van onze jeugd en de rest van het Oeffeltse publiek. Die supporters lieten zien wat voor club wij zijn. Meer dan een club. De entourage was schitterend. Indrukwekkend. Onder veel rook, toegeschoten door confetti en luid aangemoedigd door hard applaus en getrommel was de openingsovatie naar de spelers toe grandioos. Iets wat je bij een gemiddelde club in de derde, vierde en vijfde klasse niet meemaakt.

Voor een in de winterstop tot degradatiekandidaat gebombardeerde ploeg was een betere seizoensafsluiting niet te plannen. Een fantastische eerste helft, een mooie sfeer en grote publieke belangstelling. Stormvogels-thuis was als stoppen op je hoogtepunt. De volgende dag had scheidend hoofdtrainer John Boeijen de juiste conclusie getrokken: ‘Mijn spelers zijn leeg’. Na een lang seizoen, waar lang tegen degradatie werd gestreden en de ploeg geplaagd werd door vele blessures (en schorsingen), was een voetbalpauze van harte welkom.

En bijna iedereen geniet inmiddels van de zomerstop. Niet alleen de eerste elftalspelers, maar ook de voetballers van het tweede die bijna elke wedstrijd met andere spelers samen speelden. En het derde elftal dat in de laatste speelronden van het seizoen kampioen werd. Om het nog maar niet te hebben over de leiders van verschillende jeugd- en seniorenteams, die elke zaterdag- of zondagochtend ervoor moesten zorgen dat er weer gevoetbald kon worden. Ook moeten de wedstrijdsecretaressen niet vergeten worden, elke keer week onder meer zorgend voor een (oefen)programma voor alle teams. Ook die hebben even de rust.

De batterij opladen, ik zou het ook graag doen. Gewoon weer helemaal vol, zodat ik me in augustus weer vol overgave aan het vrijwilligerswerk kan zetten. Misschien is het volgende dan ook wel spreken voor eigen parochie, maar deze tot nu toe kritiekloze column wil ik met enige consternatie afsluiten. Want immers is er voor de vrijwillige redactie van vvdezwaluw.nl nog lang geen zomerstop. De redactie bikkelt door deze zomer. Waar anderen in het zwembad genieten van de zon en een welverdiend koud biertje, zitten wij de komende weken urenlang achter de computer.

Niet alleen om de deelnemers van het EK-spel en het Tourspel (dagelijkse updates!) op de hoogte te houden, maar ook om de leden over andere belangrijke zaken te informeren. In mijn ogen is het merendeel van de bezoekers van vvdezwaluw.nl bij lange na niet op de hoogte van de hoeveelheid werk verricht moet worden om iets op de site te zetten. Achter de schermen gebeurt meer dan je op de website ziet, zullen we dan maar zeggen. Het geeft ook niets dat de gemiddelde toeschouwer het niet door heeft, misschien maar goed ook, het bestuur is echter wel iets kwalijk te nemen. Ondanks dat de webredactie al meer dan meerdere malen heeft aangedrongen op versterkingen om werk uit handen te nemen (zoals een automatisch systeem), blijft het stil achter de bestuurskamerdeur. Als de deur echter niet minimaal op kier wordt gezet, is onze batterij niet meer op te laden.